Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz. Kupiono cię ...

 Wielu ludzi chciałoby kochać, ale boi się,
że trzeba za to poświęcić coś z przeszłości
albo przyszłości. Ty nie masz nic do
stracenia, bo masz tylko teraźniejszość.

 Może tak przywykliśmy do kieratu, że ta odrobina wolności wytrąca nas z równowagi?

 Bo za winy trzeba płacić.
Błędy naprawić.
Złe postępki zamienić na dobre.
Bo ja jestem Lukas. Prosty chłopak z miasta.
O gorącym sercu i zimnym spojrzeniu.
I zawsze spłacam mój dług.
Moje życie dopiero się zaczęło.
A dług pozostał jeszcze niespłacony...

 Jakimi szczęściarzami są Ci, którzy mogą się przytulać do swoich ukochanych, kiedy tylko przyjdzie im na to ochota.

 Rozmawiasz sama ze sobą czy prowadzisz głęboką wymianę zdań z ziemią?

 Czasami przeszłość nie chce odejść. Stoi przy nas i mówi: Jeszcze tu jestem.

 Czas jest jak rzeka, która zmywa to, co powierzchowne, lekkie, płytkie; pozostawia tylko to, co prawdziwe, co głębokie, co cenne.

 Wiadomo bowiem, że nic nie wzmaga pragnienia tak, jak proces przyswajania wiedzy.

 Nadzieja czyni nas niewolnikiem, rozpacz – wolnym człowiekiem.

 Kocham – powtarzam, smakując to słowo.
Łatwe do wypowiedzenia, jeśli już raz się to zrobi. Krótkie. Pełne znaczeń. Jak delikatne westchnienie.