Idziemy przez życie jak pociąg, pędzący w ciemności do nieznanego ...
Idziemy przez życie jak pociąg, pędzący w ciemności do nieznanego celu.
Udostępnij:
Inspiracje:
- I to Cię gnębi? Że twoim zdaniem za mało się znamy?
- Nie - odrzekła. - Gnębi mnie to, że nie mam pewności, czy kiedykolwiek się dobrze poznamy.
Nikt nie magazynuje swej pracy tak troskliwie jak ja.
Długo i szczęśliwie żyje się tylko w bajkach.
Dziwne to położenie, takie całkowite osamotnienie pośród tłumów.
Gdy już raz było się martwym, nic nie wydaje się straszne.
„Świat jest piękny i warto walczyć o niego, ale nie jesteś już w stanie docenić tego samotny. Potrzebujesz kogoś, kto byłby w stanie docenić to razem z Tobą”.
Nieważne jest w moich oczach, czy człowiek będzie mniej czy więcej posiadał. Ważne jest, czy będzie mniej czy bardziej człowiekiem.
Ten świat jest równie
piękny, co niebezpieczny. Ludzi, którzy
popełniają błędy, po prostu się eliminuje.
To, co zyskuje człowiek cichym
płaczem po nocach, to tylko to, że serce
bestii jeszcze bardziej twardnieje. Zatem
więc nie trzeba płakać. Nie trzeba!
Chaos był zawsze naturalnym stanem wszechświata.