Nie nauczyłaś mnie żyć wśród ludzi, nigdy przed nimi, przed ...

 To śmieszne, że coś może się
rozgrywać niemal na oczach ludzi,
a oni i tak wyciągną fałszywe wnioski.
Ale trudno się dziwić, skoro wszystko
ma dwie strony, a ludzie zwykle widzą
tylko tę jedną - zewnętrzną.

 Zawsze musi panować równowaga. Nigdy nie powinno być wszystko albo nic.

 Życie nauczyło mnie nie tracić nadziei, ale też się do niej zbytnio nie przywiązywać.

 Zdążyć wszędzie może ten, kto nigdzie się nie spieszy.

 Bo siła tworzenia tkwi w kobietach.

 Codziennie trochę śmierci. To zajmuje czas.

 W ciszy człowiek dokładniej chwyta wszystkie warianty własnych rozterek
i niepokojów. Trudniej mu podjąć decyzję
i to, co uważał już za rozstrzygnięte, znowu zaczyna rozmieniać na drobne.

 Na złe wiadomości zawsze jest za wcześnie.

 Życie to szereg naturalnych i spontanicznych zmian. Nie stawiaj im oporu - to tylko sprawi, że będziesz cierpieć. Pozwól rzeczywistości być rzeczywistością. Niech życie płynie samo w swoim tempie.

 Nadzieja bierze mnie w ramiona
i trzyma w swoich objęciach, ociera
mi łzy i mówi, że dziś, jutro, za dwa
dni wszystko będzie dobrze, a ja
jestem na tyle szalona, że
ośmielam się w to wierzyć.