Zmartwienie pożera serce. Zabija.

 Oddech jednego człowieka, niby nic, a przecież to wszystko.

 (...) kiedy nie ma wyboru, wahanie zawsze jest błędem.

 Pośród śmierci nadal żyjemy.

 Zobaczyć osobę, którą się kocha,
choćby na krótko, jest już szczęściem.

 Pochodzę z małej wioski, a tam wszystko jest inne. Ładniejsze. Wolniejsze. Cichsze. Szczersze.

 Życie jest za krótkie, żeby się nad sobą użalać więc zajmij się życiem, albo zajmij się umieraniem.

 Kiedy ma się nieskończoną
ilość czasu, nic nie jest wyjątkowe.
Jeżeli nigdy niczego nie tracimy
ani nie poświęcamy, nie potrafimy
docenić tego, co mamy.

 Łatwo komuś nagadać w gniewie, trudniej to potem naprawić.

 Rozumiem, że nie da się
uciec przed przeznaczeniem. Niepotrzebnie próbowałam.

 Każdy umysł jest kosmosem.