Uzdrawia nas posiadanie celu, a cel daje nam nadzieję na ...

 Kto abstrakcyjnie kocha całą
ludzkość, kocha prawie zawsze samego siebie.

 Potęga człowieka przejawia się w przestrzeni, czas ujawnia jego bezsilność.

 Za fasadą doskonałości kryje się
skłębiony chaos kłamstw i sekretnych smutków.

 Co pan zrobi? - To samo co wszyscy starzy ludzie: usiądę i będę deliberował nad tym,
co by było, gdybym zrobił wszystko inaczej.

 Jeśli tak właśnie wygląda życie, po co w ogóle wstawać z łóżka?

 Dopóki ktoś nas kocha, nieważne,
kim jesteśmy i jak wyglądamy.

 Każde zmartwienie w końcu się zużywa.

 Gmach wznoszony na kłamstwie nie oprze się wichurze.

 No, to znaczy...samobójstwo to grzech. Trzeba nieść swój krzyż, czy się chce, czy nie.

 Smakował jak rzeczy, które nie mają smaku: ciepło, życie prawda, dobroć i miłość.