Droga! Gdybym pałace mógł nazad odzyskać jedną łzą twoją, nie ...

 Zniosę wszystko, o ile będziesz obok.

 Jeśli nie jesteś dość silny, żeby znosić te wszystkie rany, to powinieneś zacząć ich unikać.

 Czas płynie. Trzeba nauczyć się płynąć razem z nim.

 Wariatowi zawsze wydaje się, że wariatami są inni.

 W świecie zaludnionym szczęśliwymi ludźmi nawet nieszczęśliwym żyje się szczęśliwiej.

 Powiedziała mi: Tak bardzo się boję... Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.

 Pragnąłem wracać do miejsc, które się nie
zmieniają. Żeby wszystko czekało na mnie
jak zastygłe. Chciałem powracać do własnych
uczuć, tak jak powraca się do pierwszej miłości.
Nigdy się to nie udawało, ale zawsze próbowałem.

 A moje łzy, nie wypłakane widać, zapiekły się w sercu. Może dlatego tak mnie ono boli?

 Powiedziała: możemy niechcący się połamać, ale to, czy te złamania będą otwarte, zależy od nas.

 Miłość może wznieść się ponad tragedię i wskazać nam drogę do domu.