Brakowało mi sił na płacz.

 Bóg nie gra w kości ze wszechświatem.

 Przeszłość jest obcym krajem: tam wszystko robią inaczej.

 (...) trzeba szybko uwolnić się od przeszłości, żeby ta nie zdążyła nas zniszczyć.

 Po śmiechu można poznać ludzi, i jeśli przy pierwszym spotkaniu
śmiech kogoś zupełnie nieznajomego spodoba się wam, śmiało twierdźcie, że to człowiek dobry.

 Człowiek zawsze w końcu dociera do punktu, w którym rzeczy nie można dłużej odkładać na później, nie można być słabym przez jeszcze jeden dzień i obiecywać sobie, że jutro zacznie się inne życie.

 - Prawda - mówi - to tylko brutalne przypomnienie, dlaczego wolę żyć w kłamstwie.

 Czyż to nie ironiczne, że moje rany
tak strasznie wyglądają, a jednak są
znacznie mniej bolesne i groźne niż te
niewidzialne, które ty w sobie nosisz.

 Nie suknia czyni człowieka - rzekł, przeciągając się
z lubością - lecz ludzka godność. Ale tylko człowiek dobrze ubrany czuje się prawdziwie godny.

 To o czym marzysz, ziści się, ale jeśli nie będziesz uważać, pozostaniesz ślepa, aż będzie za późno.

 Niegdyś duch był bogiem, potem przedzierzgnął się w człowieka, dziś staje się motłochem.