Nie ma to jak umrzeć, by zrozumieć, jak żyć.

 (...) często człowiek sobie nie zdaje sprawy, co go najbardziej interesuje, dopóki nie zacznie mówić o czymś innym, mniej interesującym.

 Jak mam o tobie zapomnieć?
Jesteś częścią mnie. Żeby cię
zapomnieć, musiałabym zapomnieć o sobie.

 Lepiej się nie odzywać. Zamknąć buzię, stulić pysk, ani mru-mru. Całe to gadanie w telewizji o sztuce porozumiewania się i wyrażaniu uczuć to bujda. Nikogo tak naprawdę nie obchodzi, co masz do powiedzenia.

 Znacznie łatwiej jest czegoś nie zrobić, niż o tym nie myśleć.

 Dominacja to spłonka, z niej wytryska iskra, ona wprawia wszystko w ruch.

 Nie zapomina się, ale jednak znosi się łatwiej.

 Trudno. Umrę trzeźwy.

 Spokój jest ograniczeniem.

 I ruszyłem przed siebie kompletnie bez celu. Czasem trzeba po prostu wyjść na zewnątrz.

 Osoby, na których powinno nam zależeć, to te, które potrafią się śmiać.