Wygoda usypia ideał.

 Jeszcze pamiętam dobrze, co to znaczy być samemu, tak całkiem, i mimo że nie wyglądam na takiego faceta, co przejmuje się podobnymi sprawami, czasami jakoś tak robi się chujowo, tak szaro, buro i nijako, jakby ciągle w mojej głowie padał deszcz albo topniał śnieg i mieszał się ze żwirem dopiero co nasypanym przez posypywarki, jeden szlam bez żadnego koloru, bez niczego, w którym człowiek się rozpuszcza, w którym się tonie i nie ma za co się chwycić, i nie ma żadnej osoby, która mogłaby podać gałąź, żeby mnie wyciągnąć, i coraz bardziej wtedy czuję to wszystko, jak szlam wpada mi do ust, kiedy oddycham, całe je zakleja, jak czasami we śnie wchodzi przez przełyk do żołądka.

 Im są piękniejsze, tym bardziej chcą być podrywane, żeby móc powiedzieć nie.

 Czyżby na cud czekała? Zapewne tak. Czyż jednak nie są to oznaki obłędu?

 Nigdy nie zapominaj o tym, kim jesteś, bo świat na pewno o tym nie zapomni. Uczyń z tego swoją siłę, a wtedy przestanie to być twoim słabym punktem. Zrób z tego swoją zbroję, a nikt nie użyje tego przeciwko tobie.

 Może jestem głupi, ale wiem, co to miłość.

 Nadzieja jest dobra,
może nawet najlepsza.
To co dobre nie umiera nigdy.

 Zapamiętaj mnie, myśl o mnie, szukaj mnie, znajdź mnie.

 Ale młodość uśmiecha się bez powodu. To właśnie stanowi główny jej urok.

 Czas to dziwna rzecz. Najbardziej przygniata tych, którzy mają go najmniej.

 I rozpierała mnie duma, że jest mi wszystko jedno.