Świat nie jest okropny, ale jest pełen okropnych ludzi.

 Miłość to kombinacja subiektywnej przyjemności, odczuwanej w towarzystwie drugiej osoby, pożądania, potrzeb, tęsknot, fizycznej atrakcyjności i erotycznej namiętności.

 Zarówno dobro, jak i zło na tym świecie było dziełem ludzi.

 Tylko w ludziach małych nie widzimy niczego nadzwyczajnego.

 Czy ja wariuję? Czy tak to się zaczyna? Czy jestem jak ten ręcznik papierowy, który po zmoczeniu rozlatuje się, rozpada? Cienka błonka normalności.

 Żadna miłość, przyjaźń, szacunek nie jednoczy tak, jak wspólna nienawiść do czegoś.

 Najbardziej doceniamy to, na co zapracowaliśmy i co możemy stracić.

 Nazwany ziomusiem Narrator trochę spuścił z tonu.

 Ludzie powinni zostawać tam, gdzie się ich postawiło.

 Nie jesteście pięknymi i niepowtarzalnymi płatkami śniegu. Jesteście, tak jak wszyscy inni, gnijącą materią organiczną, każdy z nas jest cząstką tej samej kupy nawozu.

 Nie ma takiej odległości od Boga, której nie można by pokonać.