Metaforyczny ciężar spadł mu z alegorycznego serca.

 -Nigdy nie oceniaj wartości człowieka według jego pozycji.

 [...] nawet szczęśliwe numery nie zawsze wygrywają.

 Dla ciebie mógłbym nawet zabić, oddałbym wszystko, co mam... ale ciebie nie oddam.

 Kaleczą się i dręczą milczeniem i słowami, jakby mieli przed sobą jeszcze jedno życie.

 Świat jest taki wielki i tak łatwo się w nim zagubić…

 (...) całkowita degeneracja, całkowity powszechny upadek wszystkiego.

 Leżę, patrzę w podłogę i nie chcę.

 Artyści to osobny gatunek ludzi.

 Właśnie wtedy zrozumiałem, że muszę się skupić na tym, co w anegdocie zwanej życiem jest najważniejsze – na sobie.

 Człowiek, który nigdy nie kochał, wie o krajobrazie zazdrości tyle, ile o ciemnej stronie księżyca.