Na tym polega tragizm miłości, że człowiek nie może kochać ...

 Wielkie marzenia pozwalały uporać się z rzeczywistością.

 Okazuje się, że nie można przespać tego, co złe.

 Nadzieja pozwala iść naprzód;
wytrwałość - stać, a odwaga - wracać...

 Nie jestem zapłatą ani nagrodą, nie musisz na mnie zasługiwać.

 Czyż to nie ironiczne, że moje rany tak strasznie wyglądają, a jednak są znacznie mniej bolesne i groźne niż te niewidzialne, które ty w sobie nosisz.

 Najsilniejsze więzy to nie te, które krępują ręce.

 Zło czynione przez ludzi ich przeżywa. Dobro częstokroć ginie pogrzebane z ich kośćmi.

 Tak mało siebie samego znam, jak mógłbym uważać, że potrafię poznać kogoś innego?

 Kto chce zbyt wiele, jest szalony, ponieważ człowiek nie może posiąść więcej, niż jego serce potrafi pokochać.

 Jak długo powinniśmy próbować? Do skutku.