–A czym byliby ludzie bez miłości? –GINĄCYM GATUNKIEM, odparł Śmierć.

 Życie jest tak okropne, że nie ma sensu się lękać, iż stanie się jeszcze gorsze.

 Ja już nie mam siły na nieszczęście, dlatego tak bardzo boje się szczęścia.

 Nie spała od godziny, ale nie była jeszcze gotowa, żeby rozpocząć dzień.

 Atmosferę w rodzinie wciąż jeszcze tworzy matka. To ona jest w domu menedżerem.

 Nie kocha się dlatego, że człowiek jest piękny - on staje się piękny, bo ktoś go kocha.

 Łatwiej prosić o wybaczenie niż o pozwolenie.

 Pragnę przejść przez życie w taki sposób, by moja historia nie była kiedyś opowiadana ku przestrodze.

 Trzeba jednak pić do dna, by dojść do dna swej duszy.

 Człowiek słyszy to, co chce usłyszeć.

 Nikt nie ucieknie przed swym przeznaczeniem.