Prawdziwą miarą człowieka jest to, jak po upadku podnosi się ...

 Nie jestem przyzwyczajony do tego, że mnie kochasz.

 Uważam, że jestem warta więcej.

 Śmiech zapala światło w jego oczach.

 Możesz być biedny, ale nikt nie może odebrać ci wolności do spieprzenia sobie życia, jak tylko żywnie ci się podoba.

 (...) nie da się poznać do końca drugiego człowieka, choćby nie wiem co.

 Nie musisz odnosić sukcesów ciągle, lecz tylko wystarczająco często.

 ...jeśli nie potrafisz kochać w obliczu śmierci, to nie warto stawać do walki.

 Żyjemy przecież tak cicho, a nasze największe katastrofy wydarzają się tak głęboko w nas, że na naszej powierzchni pojawiają się tylko odległe fale.

 Moją strategią towarzyską jest "słuchanie w milczeniu".

 Zdarza się, ze życie nas zaskoczy, a potem my zaskakujemy samych siebie.