Śmierć to nie mniejszy cud niż narodziny.

 Nadmiar wiedzy jest równie szkodliwy, jak jej brak.

 Życie nie powinno być celem samo w sobie.

 Wydaje mi się, że ludzie są czymś... upadłym, rozpadłym, sparszywiałym, co kiedyś było całe, potężne i piękne... I po prostu to coś... próbuje się znowu scalić.

 Ludzie są podobni do zgłodniałych wilków zaczajonych w pustym drzewie.

 Czym właściwie jest szczęście? Momentem, w którym gotowość spotyka okazję.

 W głębi zimy zrozumiałem w końcu, że jest we mnie niezwyciężone lato.

 Na ustach miód, a w sercu lód.

 Nie można czekać w nieskończoność na osiągnięcie
doskonałości. Trzeba opuścić bezpieczne schronienie i ruszyć
naprzód, padając i powstając wraz z innymi.

 Fizycznie wciąż była w domu, ale
duchem już zdążyła ich opuścić.

 Czy ty wiesz, że oddałabym wszystkie twoje zasrane anioły za jedną godzinę z nim?! Tę jedną, jedyną godzinę?! Żeby mu powiedzieć to, czego nie zdążyłam. Czy ty palancie wiesz, co powiedziałabym mu jako pierwsze?! Powiedziałabym mu najpierw, że najbardziej żałuję tych wszystkich grzechów, których nie zdążyłam z nim popełnić! Nie?! Nie wiesz tego!