Otchłań melancholii nie ma dna, a ja pogrążam się coraz ...

 Nie wiedzą tego, co ja: że raniąc innych, ranimy i siebie.

 Jakoś to będzie,
bo jeszcze tak nie było,
żeby jakoś nie było.

 jestem zaczadzona pięknem mojego ciała.
patrzyłam dzisiaj na siebie twoimi oczyma. odkryłam
miękkie zagięcie ramion znużoną okrągłość piersi
które chcą spać i powoli na przekór sobie staczają się
w dół. moje nogi rozchylające się oddające bezmiernie
aż po krańce których nie ma to co jest mną i poza
mną pulsuje w każdym liściu w każdej kropli deszczu.
widziałam się jak gdyby poprzez szkło w twoich
oczach patrzących na mnie czułam twoje ręce na
ciepłej napiętej skórze moich ud i posłuszna twojemu
rozkazowi stałam naga naprzeciw wielkiego lustra.
a potem zasłoniłam oczy twoje żeby nie widzieć i nie
czuć samotności mojego rozkwitłego tobą ciała.

 Przetrwać da się wszystko, oprócz tego ostatniego.

 Świat nie jest sprawiedliwy i nic nie potrafi złagodzić owej niesprawiedliwości.

 Przynajmniej Twój świat jest jasnożółty, ja przez wiele lat byłam uwięziona we własnej głowie, a jej wnętrze jest dużo mniej radosne niż ta żaróweczka.

 Ateista nie ma już złudzeń - oddał wszystkie w zamian za odwagę.

 Serce raz złamane, już nigdy nie jest tak ufne.

 Prawdy największe są też banalne.

 -Myśl o mnie za każdym razem, gdy będziesz patrzeć w gwiazdy.
-Nie zamierzam ograniczać się do gwiazd.