Wiesz, jak tak myślę, że prędzej czy później nadszedłby taki ...

 Kelner kiwnął głową i odszedł, powłócząc nogami i duszą.

 Co nie siłą, to rozumem.

 Muszę znosić codzienny wschód słońca. To potworne. To nieludzkie.

 Tylko w pochłaniającej wszystko pustce samotności, w ciemnościach zacierających kontury świata zewnętrznego można odczuć, że się jest sobą aż do granic zwątpienia [...].

 Mawiała, że opowieści pozwalają lepiej zrozumieć świat.

 Jak długo powinniśmy próbować? Do skutku.

 Psy, które szczekają, nie gryzą.

 Albo znajdę drogę,
albo ją przed sobą stworzę.

 To naturalne, że chcesz pomóc tym, których kochasz. Ale nie naprawisz wszystkiego.

 Jak wiele czasu traci się w życiu na niepicie wódki.