Język grzebie, ale nie wskrzesza.

 Koniec końcem,
zawsze po burzy
wychodzi słońce.

 Ale czyż miłość to nie jest właśnie: dwoje zwierząt, które się pożądają do utraty zmysłów?

 [...] czasem trzeba odciąć stare rzeczy, żeby zrobić miejsce dla nowych.

 Każdy z was, młodzi przyjaciele,
znajduje też w życiu jakieś swoje
Westerplatte, jakiś wymiar zadań,
które trzeba podjąć i wypełnić, jakąś
słuszną sprawę, o którą nie można
nie walczyć, jakiś obowiązek,
powinność, od której nie można
się uchylić, nie można zdezerterować.
Wreszcie, jakiś porządek prawd i wartości,
które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to
Westerplatte. Utrzymać i obronić, w sobie
i wokół siebie, obronić dla siebie i dla innych.

 ...żyje się tylko w tych chwilach, kiedy się kocha.

 Niepowodzenia tworzą ludzi albo ich łamią.

 ...nawet najnieszczęśliwsi ludzie mają małe nadzieje, swoje pociechy, które ściskają mocno, do utraty tchu.

 Sądzisz, że Zło jest pewne siebie i wszechmocne, a ono najczęściej jest samotne i nieszczęśliwe

 Żadne państwo nie jest w stanie działać mądrze jednocześnie w każdej części globu przez cały czas.

 Kto nie wie że ma wybór, temu go nie brakuje.