Pokój bez książek to jak ciało bez duszy.

 Politycy wreszcie, jak to politycy, nie znali się na niczym.

 Żyłam bez celu, a więc tak, jakby mnie nie było.

 Wiara to narastający z upływem czasu zespół doświadczeń naszej własnej nadziei i nadziei drugich.

 Sami tworzymy dramaty, z których się składa nasze życie.

 Bo ostatecznie, że ktoś widział kombinację modliszki z lokomotywą walczącą z wyciorem do lampy, jakimś dziwnym cudem uhipopotamionym, to jeszcze nic nie mówi o jego możliwościach moralnego udoskonalenia.

 Wybiera się przyjaciół, rodziny się nie wybiera.

 Czy sądzisz, że swoje oczy trzymam w odbycie?

 Mało jest rzeczy równie tragicznych w życiu, jak odkryć coś poniewczasie.

 [...] Daj komuś rybę i do końca dnia nie będzie chodził głodny. Daj mu wędkę i będziesz miał konkurencję [...]

 Nie zapominaj nigdy, że przede wszystkim jesteś człowiekiem! Dopiero potem możesz być uczonym.