Literatura zaczyna się tam, gdzie przestaje być normalnie.

 ...życie daje tyle, ile ma się odwagę z niego wziąć.

 Ukradkiem spoglądam w Twoje oczy
Pełno w nich mojej zazdrości

 Byłam ślepa, kiedy najlepiej widziałam.

 To, co wiesz o innych ludziach, jest zaledwie ułamkiem prawdy.

 Jak tu teraz dalej żyć?
Jak masz dalej trwać?
Gdy to, w co wierzyłeś z cały sił
znienacka się rozpadło w drobny mak.

 Strach to czasem brzydka rzecz. Nie pozwala ci doznawać najpiękniejszych chwil.Będzie Twoim przekleństwem, jeśli go nie pokonasz.

 Twój sukces trwa tyle, ile innemu zajmie dotarcie na twoje miejsce.

 Jeśli na pierwszy rzut oka ktoś wyda ci się nieciekawy, zajrzyj do jego wnętrza.

 Jeśli mnie opuścisz, moje serce zamieni się w wodę i odpłynie.

 Postanowiłam, że nie dam się wpędzić w poczucie winy. Mam do tego takie same skłonności jak wszyscy, a może i większe, co mi się nie podoba. Nietzsche miał rację do do poczucia winy - to straszna rzecz. Wolałabym już się wstydzić. Wstyd jest bardziej obiektywny i wiążę się z osobistym poczuciem honoru.