Co znaczą dwadzieścia cztery godziny, kiedy nie udało się całe ...

 Przemoc tkwi w głowach ludzi, a nie w zaciśniętych pięściach.

 (...) nie da się poznać do końca drugiego człowieka, choćby nie wiem co.

 Godzina umarłych, tak to nazywali. Tuż
przed świtem. Wtedy umierają ludzie.

 Wybacza się niemal wszystko, tylko nie samemu sobie.

 To jest nasza nadzieja, że dzieci urodzone dzisiaj będą miały 20 lat przed sobą, trochę zielonej trawy pod gołymi stopami, świeże powietrze do oddychania, trochę błękitnej wody do żeglowania i wieloryba na horyzoncie, aby pomarzyć.

 Cały świat jest straszliwie przepełniony wspomnieniami tej, która istniała i którą stracił.

 Jako ciało każdy człowiek jest
jednością, jako dusza nigdy.

 Nigdy nie wątp w człeka prawego i szlachetnego. Taki zawsze coś spieprzy. Oczywiście wszystko w imię większego dobra.

 Życie należy do żywych, bez względu na to, jak bardzo tęsknimy za tymi, którzy odeszli.

 Powiada się, że w wieku lat dwudziestu człowiek ma twarz, jaką otrzymał od Boga, w wieku czterdziestu zaś taką, na jaką sobie zasłużył.