(...) tacy są dorośli. Żyją, żyją i zapominają, jak żyć.

 Prawda, stojąc przed swą ogromną garderobą, wybrała buty z czarnej skóry na wysokich szpilkach – najodpowiedniejsze dla prawdy tak bezczelnej.

 Poezję pisze się łzami, powieść krwią, a historię rozczarowaniem.

 A kiedy ona cię kochać przestanie, zobaczysz noc w środku dnia, czarne niebo zamiast gwiazd, zobaczysz wszystko to samo, co ja.

 Każdy kiedyś przegrywa, lecz i z porażki można wiele wynieść.

 Czasami musimy ludzi ranić, by się nie rozpaść. Ale musimy robić to z miłością i tyle.

 Musisz ranić albo zostaniesz zraniony.

 Odchodzimy osobno, ale razem.

 Nie mam zamiaru spełniać czyichś oczekiwań, w życiu nie chodzi o to by sympatie zdobywać!

 Cierpienie jest częścią dorastania. Dzięki niemu się uczymy.

 To dobrze, kiedy człowiek jest wrażliwy, ale wyobrażam sobie, że żyje się wtedy ciężko.