Odebrali mi wszystkie siły, kiedy nauczyli mnie, że jestem nikim.

 I nawet ładny ten świat, tylko cholernie w nim człowiekowi niewygodnie.

 Przejmuj się tym, co możesz zmienić, reszta sama się rozstrzygnie.

 Istnieją ludzie, którzy uciekają przed miłością i odnajdują schronienie w osamotnieniu.

 Wojna ta powinna była nauczyć nas przynajmniej jednego. Litości dla wszystkich tych bezrozumnych stworzeń, które znosić muszą nasze nad sobą panowanie.

 Myślę, więc mnie nie ma.

 "...ciągle zaliczał potknięcia, jednak zawsze potem próbował się podnieść."

 Los sprawi, że na zawsze będziemy razem.

 Nauka jest moją magią.

 Zawsze bałem się ciemności, mroku, który nie ma końca, czasu,
który nie ma końca w ciemności, tego, co w niej jest, porusza się,
widzi mnie i obserwuje, mimo że ja nic nie widzę, nie wiem,
przed czym uciekać i dokąd.

 Zostaje Ci wzruszenie ramion - pamiątkowy gest po tym, że umieliśmy latać.