Czasami ludzie są zajęci i nie doceniają piękna zwykłego dnia.

 Dążymy do światła, pragniemy jednak, żeby otoczyły nas cienie.

 Ile jeszcze będziesz wzbraniał się przed szczęściem które widzisz, ile jeszcze będziesz ganiał za tym z czego zwykle szydzisz.

 Przecież wszystko kiedyś zniknie. Wszyscy żyjemy, idąc naprzód. Większość rzeczy, które nas otaczają, znika wraz z naszym przesuwaniem się. Nie ma na to rady. Kiedy nadchodzi czas, znikają.

 Dotyk jej dłoni nadal przypomina muśnięcie anioła.

 Człowiek nigdy nie wyrobi sobie o nikim właściwego pojęcia. Stwarza obraz i kontent.

 Masz na oczach urok niedoświadczenia.

 Miłość rani, ale też umacnia. Droga idealnej miłości nigdy nie jest gładka, nie jest usłana różami. Potrzeba włożyć w nią mnóstwo pracy, aby przybrała piękny, nieskazitelny kształt.

 Czasem los stawia nas na rozstaju dróg i wtedy wszystko jest możliwe.

 Czy dwa anioły, leżąc, są w stanie stykać się grzbietami? Jeśli nie, jakże muszą zazdrościć nam, ludziom.

 Życia nie mierzy się w godzinach i minutach. Liczy się nie ilość, lecz jakość.