Czego nie można zmienić, to trzeba polubić.

 Życie to pociąg, który nie przystaje na żadnej stacji. Albo wsiada się w biegu, albo się patrzy, jak przejeżdża obok, a nie ma większej tragedii jak stacja widmo.

 Gdy dobrze, nie trudno dobrym być,
w trudach poznaje się bohaterów.

 Tracić jest ciężej, niż wcale nie mieć.

 Każdy człowiek ma jakiegoś fioła, ale zdaje się, że największym jest mniemanie, że się nie ma go wcale.

 - Wszyscy malarze, których zbierasz, nie żyją.
– Znacznie łatwiej negocjuje się z nimi ceny.

 Człowiek jest tyle wart, ile jest w stanie kochać.

 Kiedy długo patrzysz w otchłań, otchłań również spogląda w głąb ciebie.

 Zeszłej nocy wykrwawiałem się na śmierć na jej tarasie. Mógł mnie uratować ktokolwiek. Dziś pragnąłem czegoś więcej niż ocalenia.

 - Twoje żebro... - szepnęłam zaniepokojona.
- Do diabła z nim. - Wsparł się na łokciu i po chwili znalazł się nade mną. Jego nagi, owinięty bandażem tors napierał na moją pierś. - Mam teraz problem z inną częścią ciała. - Uśmiechnął się uwodzicielsko i pocałował mnie namiętnie.

 Zawsze powinno się postępować właściwie, nawet jeśli to trudne.