W ciemności człowiek zanika.

 W świecie pełnym zdrajców jakże można się komuś zwierzać?

 Umierający starzec jest jak płonąca biblioteka.

 Nie można schronić się w bezdennej przepaści - można się w nią jedynie rzucić.

 Nędzna jest miłość, gdy da się określić.

 Prawda to cudowna i straszliwa rzecz, więc trzeba się z nią obchodzić ostrożnie.

 Niektórzy żyją, jakby Kopernik nie istniał: myślą, że wszystko kręci się wokół nich.

 Ci, który nas kochają, tak naprawdę nigdy nas nie opuszczą.

 Ci, których kochamy najbardziej, sprawiają nam najwięcej kłopotów.

 A przed człowiekiem schronić się można jedynie w objęcia innego człowieka.

 Umieramy już od pierwszego oddechu.