(...) ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co ...

 - Co z tego, że ja cierpię. Nikt się tym nie przejmuje. Jestem wyrzutkiem. Nie liczę się dla nikogo. Bo kto chce się zajmować rozhisteryzowaną nastolatką. Zawsze wszystkich zawodzę. Już nikt mi nie został.
-Zapomniałaś o mnie. Ja nigdy cię nie opuszczę. Tego jednego możesz być pewna.

 Gdy tylu ludzi pochwala to samo, wtedy łatwo jest dojść do wniosku: jedzmy gówna, przecież miliony much nie mogą się mylić!

 Nie można być konsekwentnym wtedy, gdy konsekwencja doprowadza do absurdu.

 Ja nie myślę mózgiem - o nie, bynajmniej. To myśli we mnie mój potwór.

 Złe wiadomości w ciemności i na mrozie wydają się jeszcze gorsze.

 Nie ma nic bardziej względnego niż piękno. Jedna róża to piękno. Dziesięć róż to coś drogiego. Sto róż to nuda.

 – Jolu, zdejm kapelusz. Będziemy uprawiać miłość francuską!
– Jurku, spokój się!

 Większość ludzi ma jakiś kącik w duszy, do którego innym wzbrania dostępu.

 Jeden gram praktyki jest lepszy niż tona teorii.

 Żyję w świetle, ale noszę z sobą mrok.