Trzeba coś kochać, żeby to znienawidzić.

 Do okrucieństwa trzeba dwojga, nie uważasz? Ktoś musi zadawać ból i ktoś musi cierpieć.

 Zamiast wierzyć, albo nie wierzyć - wątpię. I wątpienie jest moją religią.

 Słuchaj, bo inaczej twój język uczyni cię głuchym.

 Dobrze być z przyjaciółmi, dobrze być tam, gdzie człowiek ma swoje miejsce... dobrze mieć swoją bezpieczną przystań, do której zawsze można wrócić.

 Istnieją wspaniali ludzie, których spotykamy w niewłaściwym momencie.

 Jesteś całym dobrem i niewinnością tego świata.

 Zatruwamy i niszczymy wszystko, co kochamy.

 W głębokich dolinach zbiera się cień. Ma barwę nocy lecz pachnie jak krew.

 Czemu nie dajesz o sobie znać? Przestałeś mnie kochać? Nie, jakoś nie mogę w to uwierzyć. A więc umarłeś...

 Był to lęk nieistnienia, strach niebytu, niepokój nieżycia, obawa nierzeczywistości.