I o to w życiu chodzi. O szybkie męskie decyzje.

 Wszystko było nowe. Nic się nie zmieniło.

 Wspomnienia, nawet te bolesne, z czasem nabierają słodyczy jak dojrzewające brzoskwinie.

 Samotność, samotność aż do granic obłędu.

 Czujemy coś do wszystkich ludzi. Miłość przeplataną nienawiścią. Nienawiść przeplataną miłością. Zawsze pojedyncza jednostka odciska piętno na naszej duszy, zostawia po sobie ślad. Prędzej czy później pomyślimy o takich osobach. Przypomnimy sobie ich udział w naszym życiu, i to ile do niego wnieśli, lub z niego zabrali. I albo uświadomimy sobie własną głupotę, albo nadal będziemy błądzić po swych umysłach, szukając odpowiedzi na jeszcze niezadane pytania.

 Gdyby miłość była pokarmem,
umarłbym z głodu na ochłapach,
które od ciebie dostawałem.

 Śniłam o Tobie. Śniłam, że błądzisz gdzieś w mroku, podobnie jak ja. Odnaleźliśmy się.

 Tyle ciepła między nami, tyle moich spokojnych "nie wiem"...

 Zarozumialstwo jest jak katar. Udziela się.

 Chcąc mieć szczęście, trzeba oddalać myśli od nieszczęścia.

 Historia ma zwyczaj zmieniać ludzi, którzy myślą, że ją zmieniają.