Musimy żyć. Żyć tak, by później nikogo nie musieć prosić ...

 Musimy się pogodzić z tym, że ludzie których kochamy, któregoś dnia odejdą. to jedna z najważniejszych lekcji jakie daje nam życie. Zresztą, my wszyscy nie będziemy żyć wiecznie.

 Niewiedza jest matką mądrości i dobrego zdrowia.

 Długa jest droga i ciężka, która z piekła wiedzie ku światłu.

 Trzeba marzyć o rzeczach, o których nigdy się nie słyszało.

 Ludzie widzą to co, chcą widzieć.

 Każdy ma swoje miejsce ulubione w dzieciństwie. To jest ojczyzna duszy.

 Twój los jest w twoich rękach -
nie wolno mówić "NIE MOGĘ",
mówisz "MAM KŁOPOTY",
mówisz "JESZCZE NIE SKOŃCZYŁEM",
nie wolno mówić "NIE MOGĘ."

 Nie ma ludzi trudnych. Istnieją tylko granice naszej cierpliwości.

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.

 Nie będę się dobrze bawić na balu, wiedząc, że ty w tym czasie siedzisz w domu, oglądasz filmy, obżerasz się lodami i robisz się coraz grubsza.