Pójdę z Tobą nawet Ścieżką Umarłych i wszędzie, gdzie poprowadzisz.

 Opłakuję coś, czego nigdy nie miałam. Co za absurd. Rozpacz
z powodu przeklętych nadziei, przeklętych marzeń i oczekiwań.

 Odwraca się do mnie z
uśmiechem. Jak on się
ładnie uśmiecha: prosto
w moje serce.

 Cokolwiek się wydarzy, twoje serce będzie moim domem.

 Czym gardzisz? Po tym poznać, kim jesteś naprawdę.

 Nie pozwólcie, by wasze serca zostały złamane. To za bardzo boli.

 Nasza inteligencja to organ adaptacyjny. Uzasadnia nasze interesy. Zestraja nasz porządek wartości z naszymi działaniami.

 Plan na 2015 rok:
być szczęśliwym człowiekiem.

 To niedoskonałości czynią miłość doskonałą.

 Był to lęk nieistnienia, strach niebytu, niepokój nieżycia, obawa nierzeczywistości.

 
Tysiącmilowa podróż zaczyna się od pierwszego kroku... we właściwym kierunku.