Kończ... waść! wstydu... oszczędź!

 ...w czytanie wkładamy umysł i duszę, te zaś należą do dóbr coraz rzadszych.

 A z pustką, którą w sobie nosisz, gdzie do tej pory zaszłaś?

 Wszyscy tęsknimy za czymś, czego nie potrafimy nazwać, a co tkwi w nas gdzieś głęboko.

 Chęć i potrzeba to dwie różne rzeczy.

 Dziś jednego człowieka od drugiego dzieli mur. Nie ma lekkich, żartobliwych uwag, które świadczą o krytycznej, niezależnej myśli. Każdy zajęty jednostkowym losem (...). Dominuje fatalizm bierności. Ale społeczeństwo jest zagadką. Czasem mała iskra powoduje pożar.

 Książka nabiera swojego prawdziwego sensu wtedy dopiero, kiedy się wie, w jakiej sytuacji, z jakiej perspektywy i przez kogo została napisana.

 Są rzeczy, które wystarczy raz pomyśleć, żeby już nigdy nie móc ich zapomnieć.

 Życie jest walką, ale nie możesz zmagać się z nim za pomocą siły. Musisz walczyć za pomocą swojego serca.

 Nie pytajcie mnie, jak wyglądała moja matka: czy można opisać słońce? Z mamy promieniowało ciepło, siła, radość. Bardziej pamiętam te odczucia niż rysy jej twarzy. Przy niej śmiałem się i nic złego nie mogło mi się przytrafić.

 Lubię Cię Edgar. Masz styl i klasę, zostań moim przydupasem.