Człowiek jest podły, do wszystkiego przywyka.

 Próbujemy poprawić życie innym, a sami nie ogarniamy własnego.

 Nie, nie wierzę w „możliwość szczęścia”, wierzę w spokój. Z tej przyczyny unikam tego, co mnie irytuje. Jestem aspołeczny. Więc uciekam od społeczeństwa. Wychodzi mi to na dobre.

 Kiedy się jest bogiem, nie trzeba się tłumaczyć.

 "Przestań analizować każde swoje uczucie. Jeśli kochasz, kochaj. Jeśli tęsknisz, pozwól sobie na tęsknotę. Nie musisz kontrolować każdej emocji.
Po prostu żyj."

 
Człowiek jest czymś, co pokonanym być powinno.

 Zakłada się, że miejsca, w których żyjemy, w końcu upodabniają się do nas.

 Ja tam wolę być nieszczęśliwy, niż pozostawać w stanie tej fałszywej, kłamliwej szczęśliwości, w jakiej się tu żyje.

 Jak to jest, że ludzie,
w których życiu chcemy coś znaczyć, przechodzą obok, wymykają się, odchodzą?

 Jeśli na nic się nie odważysz, gdy minie dzień, niczego nie zyskasz.

 
Nie ma ludzi trudnych. Istnieją tylko granice naszej cierpliwości.