Jakże splątaną tkamy sieć, gdy pierwsze kłamstwo idzie w świat.

 Ja napisałbym rzecz okrutną i żałosną, podejrzewam, że serce się nie starzeje.
U niektórych nawet z wiekiem rozkwita, dwadzieścia lat temu byłem bardziej
oschły i brutalny niż dzisiaj.
Czas, który innych wysusza, dodał mi kobiecości i dobroci. Bardzo mi się to nie podoba. Czuję, że krowieję. Byle co
mnie wzrusza. Wszystko wyprowadza
mnie z równowagi. Jestem jak trzcina, najmniejszy zefirek jest dla mnie wichurą.

 Podświadomość jest wielką siłą.

 Czy wiesz, jakie to uczucie, gdy w środku coś nieuchronnie gnije i człowiek sam to czuje?

 Jeżeli po moim wyjściu zaalarmuje pani zamek, nigdy nie dokończy pani tego sweterka.

 Niewiele rzeczy tak bardzo oszukuje jak wspomnienia.

 Jak się zaczyna, nie wiedząc nic,
to wszystko jest możliwe.

 Wspomagaj mnie, diable, mój patronie!

 Czasami jest dużo sensu w nonsensie, jeśli zechce się go poszukać.

 Będziesz miał piękne życie, pełne nadziei, tęsknoty i złudzeń. Nie każdemu jest to dane.

 Nie zakochałaś się w nim raz na zawsze.
Zakochujesz się za każdym razem gdy go widzisz.