Nie wiem, czy wojna jest przerwą w czasie pokoju, czy ...

 Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga;
Łam, czego rozum nie złamie

 Kiedy jestem daleko od ciebie, moje serce umiera po kawałku.

 Sięgaj do gwiazd i nawet jeśli zatrzymasz się na księżycu, przynajmniej będziesz na lepszej pozycji niż ta z której zacząłeś.

 Przyjaciele przychodzą i odchodzą, wrogowie gromadzą się.

 Wolę umrzeć na własnych warunkach, niż żyć na ich.

 Większość ludzi używa głowy nie do myślenia, lecz do potakiwania.

 Ale nawet odrobina czułości wystarczy,żeby zburzyć najtwardsze mury duszy.

 Nie wiem, czego potrzeba nam lub naszej duszy, gdy nie jesteśmy szczęśliwi.

 ...rozbierz się, zdejmij wszystko, zdejmij skórę, teraz chcę Twojej duszy...

 Ludzie kochają zwycięzcę. Podziwiają go. Zachwycają się nim, więcej, wielbią. Opisują go, używając słów takich jak bohater, odwaga i wytrwałość. Garną do niego, chcą go dotykać. Pragną być tacy, jak on. Ale dlaczego? Jakie cechy zwycięzcy chcemy naśladować? Jego zaślepioną pogoń za czczą chwałą? Jego rozdętą samolubną obsesję, by zawiesić na szyi kawałek metalu? Gotowość poświęcenia wszystkiego,
w tym ludzi, żeby w imię zdobycia tandetnej statuetki być lepszym od innych na sztucznej nawierzchni? Dlaczego oklaskujemy ten egoizm,
tę miłość własną