Kelner odszedł, powłócząc nogami i duszą.

 Tak trudno mi zachowywać się właściwie, gdy jestem przy tobie.

 Jak łatwo przyzwyczaić się do tego, że nic nas nie łączy.

 Wojna ta powinna była nauczyć nas przynajmniej jednego. Litości dla wszystkich tych bezrozumnych stworzeń, które znosić muszą nasze nad sobą panowanie.

 Niech was nie zwiodą ich ludzkie oblicza - żyjemy wśród trupów.

 To, co robię, nie musi mieć sensu dla nikogo poza mną. Na tym polega piękno szaleństwa.

 Jak się zaczyna, nie wiedząc nic, to wszystko jest możliwe.

 -Przyjaciołom się więcej wybacza?
- Ludziom, których się kocha,
można wybaczyć wszystko.
- Nawet jeśli cię zawiodą?
- Nawet jeśli zawiodą.

 Aby utrzymać przy życiu te cześć mojej istoty, muszę być blisko tego, co ją zabija.

 Cierpienie duchowe trudniej wyleczyć, niż cierpienie fizyczne.

 Strasznie bym się na ciebie wkurzył, gdybyś po prostu wziął i umarł (…).