-Widzisz ten tłum w dole? Uczciwi, pracujący ludzie; rządzi nimi ...

 Usłysz mnie, dostrzeż mnie, dotknij mnie, kochaj mnie, uwolnij mnie!

 Na całym świecie ty jesteś tą, którą kocham najbardziej.

 Cóż, z reguły wszystko przychodzi za wcześnie lub za późno.

 Jest jeszcze na świecie rozsądek? Czy już zostały na nim tylko skurwysyństwo i pogarda?

 Jego twarz, ciało, sposób patrzenia na mnie, absolutnie wybuchowe zjawisko.

 Że wystarczy odrobina farby, by nadać płyciźnie pozory głębi.

 Człowiek powinien być nieskrępowany, lecz nie wyrzucony poza nawias, wolny, lecz nie zagubiony, kochany, lecz nie zacałowany na śmierć. Ale jak to wszystko wypośrodkować?

 Koniec miłości nie daje o sobie zapomnieć.
Nawiedza snami. Nawiedza ciszą. Nawiedzani przez
upiory, stajemy się jak one. Życie dopływa. Słabnie tętno.
Nic cię nie rusza. Niektórzy to aprobują i twierdzą, że to leczy.
To wcale nie leczy. Martwe ciało nie czuje bólu.

 Carpe diem. Chwytajcie dzień, chłopcy. Uczyńcie swe życie wyjątkowym.

 Po co pisać piosenkę, jeśli nikt nie umie zagrać melodii ani zrozumieć słów?