Nie będę jadła - kocham cię Nie będę piła - ...

 Po cóż iść tropem tego, co się już skończyło?

 Nieumarli są ludźmi nieszczęśliwymi.

 Łatwo wciągnąć się w grę, „co by było, gdyby”, ale jest to krótka i śliska droga do rozpaczy.

 Ciekawe, kto pierwszy odkrył, że poezja tak skutecznie studzi miłosne zapały!

 Jesteśmy dani sobie tylko na jakiś czas. A potem wędrujemy ku nowym sprawom, ludziom,
by z nimi wymieniać myśli, energię i czas.
I tak się kręciło koło wzajemności a jego osią jest i tak wewnętrzna samotność. Bo w najważniejszych dla siebie chwilach i tak pozostajemy samotni.

 Wszechświat wymaga, by wszystko miało swego obserwatora. W przeciwnym razie przestanie istnieć.

 Miłość to tylko słabość charakteru, niebezpieczne zakłócenia w naszym rozumowaniu.

 Oto, co czyni bohaterów interesującymi. Ich tajemnice.

 Kiedy jesteś kochany stajesz się silny; kiedy ty sam kochasz stajesz się odważny.

 Nie tylko krew wypełnia
moje serce. Jest tam
jeszcze czyjeś imię,
miłość i nadzieja.