Zachody słońca i wspomnienia z dzieciństwa łączy ten sam rodzaj ...

 Bardziej szeptał niż mówił. Jego słowa smagały mnie po szyi, spływały po plecach i piersiach, po brzuchu i udach. Jego małe błękitne oczka i słodki uśmiech paraliżowały mnie.

 Oto prawdziwe szczęście! Nie mieć innych pragnień poza pracą, harować jak wół z dala od ludzi! Nie potrzebować ich, a mimo to kochać!

 - Na pustyni jest się trochę samotnym.
- Równie samotnym jest się wśród ludzi.

 Ból był zbyt wielki, by myśleć, prawie zbyt wielki, by oddychać.

 Nikomu nie życzę źle. Nie umiem. Nie wiem, jak to się robi.

 W jednej chwili czuje się optymizm,
by już w następnej poddać się przekonaniu,
że wszystko rozsypie się w gruzy.
I w końcu tak się właśnie dzieje.

 Żyjemy pośród kłamstw. Dlatego trudno nam dojrzeć prawdę.

 Pomyliłeś niebo z gwiazdami odbitymi nocą na powierzchni stawu.

 Mnóstwo rzeczy nie ma większego znaczenia, nie przeszkadza to jednak ludziom długo się nad nimi zastanawiać.

 - I tu się mylisz: życie właśnie jest jak film!
Tyle tylko, że czasem scenariusz jest do dupy, a aktorzy do luftu.