Czasem głupota jest gorsza od złej woli.

 Mdłe światło płynące zza okna padało na łóżko, gdzie leżały ograbione, odarte z majestatu śmierci zwłoki człowieka, przy którym nikt nie czuwał, którego nikt nie opłakiwał.

 Najpierw dojdź do rzeki, a potem się martw, czy powódź mostu nie zerwała.

 Boimy się wszyscy i bez wyjątku. Wchodząc w miłość, boimy się, że ją stracimy, trwając w niej boimy się, że to nie to, albo że nic w życiu już nas innego nie spotka. Nie mając miłości boimy się, że nigdy jej już nie znajdziemy.

 Życie nie powinno być celem samo w sobie.

 W nowym świecie nocą zawładnęły istoty, których obawiają się nawet najgroźniejsze gangi.

 Miłość nie mogła się wyczerpać. Ona się nigdy nie wyczerpuje, tylko... czasami tak trudno nam wsłuchać się w siebie i otworzyć na drugiego człowieka.

 Sedno radości życia, jego piękna, tkwi w tym, że życie może nas zaskakiwać.

 W ten czy inny sposób wszystko w końcu sprowadza się do polityki.

 Szczęście jest najniepewniejszym na świecie towarzyszem o najwyższej cenie.

 W jakiś dziwny sposób cierpienie dodaje smaku i intensywności, wzmaga pragnienie.