Trzeba czegoś więcej niż ludzki krzyk, żeby obudzić umarłych.

 Nie chcę o tym teraz myśleć - postanowiła.- Jeżeli zacznę o tym myśleć teraz, będę się musiała martwić. Nie ma powodu, aby sprawy nie miały się ułożyć tak, jak tego chcę(...)

 Łatwiej radzić sobie z pewnością i bólem niż z niepewnością i lękiem przed tym, co się może stać.

 Nie lubię dziennikarzy (...) dlatego, że są to przeważnie ludzie płytcy, bezczelni i frazesowicze.

 Dla nas nie ma szarości. Jest czerń i biel.

 Kto z siebie bestię uczynił, uwalnia się od bólu bycia człowiekiem.

 Zarzuty można odeprzeć, pretensje zbagatelizować, za obrazę przeprosić.
Na obojętność jednak nie ma rady.

 Ludzie żyjący samotnie zżywają się z samotnością.

 Jestem zadowolony. Przynajmniej tak mi się wydaje, że jestem zadowolony

 Czasami "przepraszam" to za mało.

 Jesteś jak ptak, który ulatuje prosto w chmurę, już nigdy nie wrócisz tu naprawdę.