Oddycha się tu melancholią bardzo szczególną, melancholią krańców świata.

 Niekiedy trzeba się zgubić, by potem się lepiej odnaleźć.

 Porażką jest jedynie nie próbować więcej.

 Widać po słowie co u kogo w głowie.

 Każdy ma swoje rozkazy, które musi wykonać.

 Jestem pewny, że masz bielmo, i to nie na oczach, ale na mózgu...

 Jakże piękny wydawał się świat, dopóki nie był prawdziwy...

 Strach przed imieniem zwiększa strach przed tym kto je nosi.

 Miłość, którą mnie obdarzał - to było za mało.

 Miłość to miłość, wiek nie ma znaczenia. Wiedziałam, że jak dam Ci dość czasu, wrócisz do mnie.

 Kwiat, co dziś uśmiechem się ukłoni. Umrze jutro w waszej dłoni.