"Przeprowadź ją przez pokój niby ścieżką wśród lasu na stole ...

 Im więcej posiadamy radości, tym doskonalsi jesteśmy.

 Nie bój się mówić, że kochasz.

  Akcja! - słyszę. Unoszę łuk nad głową i ryczę z całą złością, na jaką mnie stać:
- Ludu Panem, walczymy śmiało i nasycimy głód sprawiedliwości!
Na planie zapadła grobowa cisza, która trwa i trwa.
W końcu przerywa ją trzask interkomu oraz donośny, zgryźliwy śmiech Haymitcha. Udaje mu się w końcu zapanować nad sobą na tyle, by wykrztusić:
- I tak oto, przyjaciele, umiera rewolucja.

 Powiedz jeszcze raz: „prowokujesz”. Prowokująco układasz przy tym usta.

 Czas przeznaczony na rekonesans nigdy nie jest stracony.

 Ci, których można by nazwać zakałami rodzaju ludzkiego, dostrzegają swoją szansę i wykorzystują ją!

 Życie jest krótkie, a śmierć wieczna.

 Pierwszy krok do ominięcia pułapki to uświadomić sobie, gdzie ona jest.

 
To ja was zabiłam, myślę, mijając stertę trupów. I was. Was też.

 Idąc prosto przed siebie, nie można zajść daleko.