Krew z serca mojego twoją jest ochroną.

 Zbombardować mi ten las na 100 jardów w głąb. Muszę mieć czym oddychać!

 - Nigdy nie grzeszyłaś nadmiarem słów pocieszenia.
- Słowa pocieszenia są jak bita śmietana, coś,
co się kładzie na wierzchu.

 Życie jest skomplikowane, bo inaczej po co byłoby żyć?

 Sprawia mi przyjemność myśl, że może w nocy umarłem i że to właśnie jest śmierć – stan wszechogarniającego spokoju.

 To prawda....-mruknął Puchatek,
spoglądając w lustro i
klepiąc się po brzuszku.
-Nie liczy się rozmiar.
Liczy się puchatość.

 Zawsze biorę za punkt wyjścia autentyczne wydarzenie, ale gdy opowiadam o nim, zaczynam zmyślać.

 Wszyscy mamy chwile słabości. Tak naprawdę liczy się to, jak sobie z nimi radzimy później.

 (...) miotani życiem szamotamy się między pragnieniem a rzeczywistością.

 Jestem martwy, ale to nie jest takie złe.

 Żyjesz tylko połową siebie, a druga leży gdzieś bezczynnie.