Najpiękniejszych chwil w życiu nie zaplanujesz. One przyjdą same.

 Serce ludzkie musi być bardzo duże, żeby zmieścić wszystko to, co kochamy.

 Wszystko ma zawsze jakieś znaczenie.

 Zadaj sobie trzy pytania, Tatiano, i dowiesz się, kim jesteś. Spytaj siebie, w co wierzysz. Spytaj siebie, czy masz nadzieję. I najważniejsze: spytaj siebie, kogo kochasz? [...] Już wiem, kim jestem, pomyślała, biorąc go za rękę. Mam na imię Tatiana. Wierzę w Aleksandra. To on jest moją nadzieją. I kocham go nad życie.

 Ludzkość! Jakaż ona szlachetna! Jakże chętna do poświęcenia... kogoś innego!

 Nie dobijaj się tym, co mogłaś, albo powinnaś była zrobić. Przeszłość jest już za nami. Ruszaj ku przyszłości.

 Zaraz, ale co mnie właściwie w nim tak ujmowało? Idzie o to, że człowiek, który w głębi siebie nie kryje niespodzianki, z reguły nie bywa interesujący.

 Podobno bratem bliźniaczym mądrości bywa u ludzi smutek.

 Kochacie się taką miłością, która potrafi spalić świat albo przynieść mu chwałę.

 Ludzie odpoczywają także, kiedy nie są zmęczeni. Zmęczenie bywa kulturowe, nie fizyczne.

 Zdobywanie wiedzy jest nieustającą przygodą na granicy niepewności.