Pokręciłem głową. Choć kręcenie głową naprawdę niczego nie rozwiązuje

 Jeśli nie pokłonię niebios, poruszę piekło.

 Znajdź mnie, uwolnij mnie od tego zżerającego zwątpienia, daremnej rozpaczy, horroru snu.

 Kiedy rozum zdolny jest pojąć, co się wydarzyło, rany w sercu są już zbyt głębokie.

 Kto z siebie bestię uczynił, uwalnia się od bólu bycia człowiekiem.

 Człowiek z gatunku „spójrzcie na mnie - szyję mam szerszą od czoła!

 Brak działania jest też
działaniem, a milczenie
może przemawiać
głośniej niż słowa.

 To podróż jest ważna, nie jej cel.

 Serce się nie cofa. Tylko rozum.

 Miłość lubi wykluwać się w cieple. Jak pisklę.

 Jakie to dziwne, że kiedy człowiek nosi w sercu jakąś własną tajemną teorię, do której właściwie nie chce się przyznać,
a usłyszy ją z ust kogoś innego, z pasją jej zaprzecza.