- Rose jest twarda. Poradziłaby sobie. - Nie widziałeś, jak ...

 Potrzeba odwagi, by przyznać, że się myliliśmy.

 Śpiewał, że możemy być tacy, jak oni, jak Romeo i Julia. Innymi słowy - martwi.

 Prawdziwa cnota krytyk się nie boi.

 Diabeł stworzył po to młodość, byśmy popełniali błędy, a Bóg wymyślił dojrzałość i starość, byśmy mogli za te błędy zapłacić.

 Podarowałeś mi coś, co nawet trudno nazwać. Poruszyłeś we mnie coś, o istnieniu czego nawet nie wiedziałam.

 Ale wszystko, co można zbudować, można również zniszczyć.

 Kochanie, to jak krzew tarniny: kwiaty, słodycz, woń, ciernie i krople krwi.

 Chciałem się o czymś przekonać, pchała mnie chęć dowiedzenia się, przekonania się natychmiast, czy jestem jak inni wszą, czy też człowiekiem? Czy potrafię przekroczyć ów próg, czy nie? Czy jestem drżącym, nędznym stworem, czy też mam prawo...?

 Ja jestem czarną owcą rodziny i jestem z tego dumny jak cholera.

 Jak może dać życie, jeśli nie wie nawet, po co żyć?