Człowiek przecież po to żyje, żeby nie zostawiał świata takim, ...

 Trzeba walczyć w taki czy inny sposób i nie padać na kolana.

 Każdy ma jakiś skarb, który zanadto miłuje, by go powierzyć w cudze ręce.

 To własne wspomnienia, nie duchy, nawiedzają ludzi.

 Niezrozumienie rodzi nieufność.

 Czasami mam wrażenie, że przegrałam zakład, którego stawką było moje szczęście.

 Coś mnie gryzło, możliwe, że sumienie.

 Samotnemu cały świat pustynią.

 Wyraźnie poczułam, że powinnam go nie tylko kochać, ale zdecydowanie lepiej karmić.

 Słuchaj, myśl i miej świadomość.

 Celem każdej przyjaźni jest dawanie drugiej osobie siły, gdy tylko tego potrzebuje.