My to zawsze coś dużo więcej niż ja.

 Nie rób z siebie mostu, po którym inni spacerują.

 To jest pewnie tajemnica całego mojego życia: za mało determinacji.

 Trzeba mężnie przyjmować porażki i nie rezygnować, nie upadać na duchu, przeciwnie, powinny one być bodźcem do dalszych walk.

 Czasem los stawia nas na rozstaju dróg i wtedy wszystko jest możliwe.

 Nigdy nie przyszło mi do głowy, że nieobecność może zajmować tyle miejsca, znacznie więcej niż obecność.

 Pustynię upiększa to, że gdzieś w sobie kryje studnię.

 Wszyscy pragniemy szczęścia
i bardzo o nie zabiegamy. Ale
kiedy już przyjdzie, zaczynamy
rozglądać się trwożnie za rachunkiem, jaki nam przyjdzie za nie zapłacić.

 Jest znacznie łatwiej burzyć niż budować,
szkodzić niż pomagać, nienawidzić niż kochać.

 Szczęście sprzyja tylko ludziom zdecydowanym na wszystko.

 Przyjaciele przychodzą i odchodzą ale rodzina zostaje.