Tak, zakochałam się. Ale nie wiedziałam, że to tak nieznośna ...

 – Powinnam cię przeprosić, ale wcale nie jest mi przykro.
– A mi powinno być przykro, że tobie nie jest przykro, ale też nie jest mi przykro

 Nadal mamy kulturę zamiatania spraw najważniejszych i najistotniejszych pod dywan. Mieszkania mamy wciąż za małe, a dywany takie wielkie...

 Większość ludzi ma tyle szczęścia, na ile sobie pozwoli.

 Smutek rozproszy się jak słońce wstanie. On jest jak mgła.

 Śmierć wydaje się upragnionym wyzwoleniem od tych ziemskich rozkoszy, których dane mi było poznać.

 Łudzi się jeszcze, że ludzie są sobie wierni, a miłosne przysięgi wieczne.

 Poświęcenie z miłości to coś niemal tak potężnego, jak odkupienie duszy.

 Ja jestem czarną owcą rodziny i jestem z tego dumny jak cholera.

 Bo podobno ci, którzy zapominają o przeszłości, są skazani na popełnianie tych samych błędów.

 (...)" Za dużo wszystkiego może zniszczyć (...). Za dużo ciemnosci może zabić,za dużo swiatła oslepić."